Carl Frode Tiller is voor het Nederlandse lezerspubliek een (nog) onbekende Noorse auteur. Maar dat is hij hopelijk niet lang meer. In juni 2016 zijn de eerste twee delen van zijn in Noorwegen alom geprezen Omcirkeling-trilogie tegelijkertijd in het Nederlands verschenen.
David, de hoofdpersoon in de trilogie, is zijn geheugen kwijt. Familie, vrienden en bekenden wordt via een advertentie in de krant gevraagd hem brieven te schrijven over hun (gemeenschappelijke) verleden, om hem te helpen zijn geheugen terug te krijgen. Degenen die reageren halen hun herinneringen aan vroeger op in brieven, die worden afgewisseld met de verre van probleemloze situatie waarin zij zich op dit moment bevinden. Omcirkeling biedt genadeloze portretten van mensen en bijtende zelfreflectie, die je als lezer over jezelf en je eigen leven aan het denken zet. Je zit regelmatig op het puntje van je stoel of bank of waar je ook maar zit te lezen, je wordt meegesleurd door de gebeurtenissen en je wordt op zo’n meesterlijke wijze geconfronteerd met situaties en personen dat je ze aan den lijve lijkt te ervaren. Niets menselijks is deze personages uit Omcirkeling vreemd en via de verschillende perspectieven van de personages word je als lezer voortdurend gedwongen je eigen beeld van hun verleden aan te passen.
Deel 1, Jeugdjaren, laat je kennismaken met Jon, musicus en een jeugdvriend van David, met Arvid, voormalig dominee en Davids stiefvader en met Silje, Davids jeugdliefde die in haar huwelijk lijkt gestrand. Alle drie beschrijven ze de tijd dat David in Namsos woonde tijdens de laatste jaren van de middelbare school.
Deel 2, Kindertijd, neemt je mee terug naar Davids’ vroege jeugd op het eiland Otterøya en de eerste jaren in Namsos. Hierin komen mensen aan het woord die hem als kind hebben meegemaakt: allereerst Ole, een jonge boer op het eiland, vervolgens Tom Roger, een wat onaangepaste, werkloze man uit Namsos en ten slotte Paula, die met de moeder van David was bevriend.
Het is Karl Ove Knausgaard, maar dan fictie, waarbij de hoofdpersoon hier niet de verteller is, maar vanuit het perspectief en de herinnering van verschillende vertellers wordt geschetst, terwijl ze in het heden met hun eigen problemen worstelen.
Carl Frode Tiller (1970) is in korte tijd als een van de toonaangevende schrijvers van de Noorse moderne literatuur geworden. Hij wordt geroemd om zijn realistische, levendige proza met tragische, complexe personages die hij als geen ander portretteert. Hij ontving onder meer de eu-literatuurprijs, de Norwegian Critics Prize en hij werd genomineerd voor de prestigieuze Nordic Council’s Literatuurprijs.