Op Literair Nederland vond ik ook een recensie over de nieuwste roman van Helle Helle.

Olivier Rieter is niet onverdeeld positief over het boek. Hij schrijft bijvoorbeeld: “Het boek is een vertelling over verhuizingen, vriendjes, volwassen worden en verantwoordelijkheid, zonder grote conflicten, geheimen of verlangens. Hier en daar is het geestig. Zo wordt een stel dat net uit elkaar is als volgt beschreven: ‘Nog maar een paar weken geleden had ze hen hand in hand zien staan bij het koelvak, ze hadden naar salami staan kijken. “Wat vind jij?” had de een gevraagd. “Dat weet ik niet, wat vind jij?” zei de ander.’ (p. 96) Stond het hele boek maar vol van dit soort passages. De schrijfster kan namelijk rake beschrijvingen geven.”

Maar hij merkt ook op: “Het boek gaat over het onbelangrijke dat toch belangrijk is. Door het ontbreken van grote gebeurtenissen ontstaat een realistischer beeld van het leven van veel (jonge) mensen, dan in boeken vol verrassende plotwendingen, die gaan over overstelpende verlangens of grote passies.”

Hier de link naar het complete artikel: Recensie LiterairNederland